Кога се донесува некаква важна одлука во животот најважно е
да се намали нивото на важност.
Тоа воглавно се постигнува потсетувајќи се на штоството.
Самата Суштина на нештата и нејзината тивка, од ништо засегната сеприсутност. Сè
веќе е, тогаш зошто тој напор да се донесува одлука како да ќе се трча спроти
ветрот?
Најтешко е да се плива со реката. Ете тука во слеаноста на
телото со струјата на брановите, во тоа задоволство supreme, се топи и
умислената важност. Се топи и исчезнува заедно со збрката којашто вешто
инсценирала пресумпција на вина и потреба од спасување.
Why, in the middle, becoming so worried, so anxious, so
ambitious - why create such despair?
Nema komentara:
Objavi komentar