k l u p a . . .

 

М О Ј О Т   Д О М    К Л У П А

На колку клупи во овој град го калев својот очај

На колку клупи го цедев

Низ филтерот на зададеност

На колку клупи тој демон нежно ми ја стегаше главата

Во неговото менгеме „ако“

На колку клупи притисокот од темните облаци

Повикуваше погребна кола наместо такси

Ме возеше пред дверите на смртта

И седнуваше странично во гласна тишина

Да гледа како ќе се справам со кваката

Со ѕвончето со примамливата понуда

За непречено ставање крај за безгрижната ослободеност од бреме

Колку пати низ оној филтер нејќеше да се процеди чувството на вина

Колку пати на клупата после мене остануваше талогот на тоа чувство

Во чадот* на моето отсуство

Колку пати клупата си одеше наместо мене

Оставајќи ме да лебдам in tune with the infinite

Согласно светлината, колку?

                                                     * ne se misli na mesto vo afrika

                                                                klupata e a-topos

                                                                    sostojba na svesta

                                                                           p r e k u